มันช่างยาวนาน และเรายังไม่ตาย

หนึ่งปีกับอีกสิบกว่าวันที่ ThaiCSS ไม่ได้อัพเดทแม้แต่บทความเดียว มันช่างน่าละอายใจยิ่งนักกับความสันหลังยาวของกระผมเอง ซึ่งบทความก่อนหน้าที่เขียนเอาไว้ก็ตั้งแต่วันที่ 9 เดือน 11 ปี 2012 โน่น

อย่ากระนั้นเลยพี่ข้า แม้เนื้อหา เรื่องราวจะคับใจ แน่นอกแต่เราก็ไม่มีเวลามายกออก อาจเป็นเพราะการงานที่บีบรัดจนไข่เขียวจึงทำให้เราไม่มีเวลา หรือการร่ำสุราทำให้เราต้องหายหน้าไปจากหน้าเว็บแห่งนี้

ผมมีความจริงบางอย่างจะมาขอสารภาพ ผมไม่ได้เขียน CSS แบบจริงจังมาเกือบปีแล้ว บางทีอาจจะหลงลืมเรื่องราวไปบ้างว่าแท้ที่จริงแล้ว CSS นั่นมันเขียนยังไงฟระ วันๆ นั่งมโนเอาอย่างเดียว อาจเป็นเพราะการงานที่เปลี่ยนไปทำให้ผมไม่ได้มาเปิดโค้ดตะลุยป่าดงดิบเหมือนเมื่อก่อน แต่ในใจนั้นก็ยังอยากจะเขียนเองเพื่อรื้อฟื้นความทรงจำอยู่เรื่อยๆ เดี๋ยวลืมจริงๆ มันจะเป็นสิ่งที่น่าอายไปเสีย

การกลับมาคราวนี้ก็คงหวังอะไรมากไม่ได้เหมือนเดิมครับ เพราะพวกเรายังคงคติเดิม เราเป็นพวกนานนนน กว่าจะเสร็จ อย่างทำโน่นทำนี่เรื่อยเปื่อย ThaiCSS TV ผมก็ทำไว้ครึ่งๆ กลางๆ แล้วก็หายไป ไหนจะเรื่องที่อยากทำอื่นๆ อีกมากมาย

ถ้าใครสังเกตก็คงเห็นความเปลี่ยนแปลงเล็ๆ น้อยๆ ในเรื่องของ Theme ใหม่ของ ThaiCSS ที่ผมเขียนขึ้นมานะครับ

การเขียนรอบนี้ผมเขียนให้ Mobile ก่อน แล้วค่อยมาดักหน้าจอใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ส่วนที่ทำให้ผมปวดหัวมากที่สุดคงหนีไม่พ้นเรื่อง Flex Box ที่ผมนำเข้ามาใช้เพื่อการจัดวาง layout ในขนาดหน้าจอที่แตกต่างกันออกไป แต่เมื่อนั่งทำความเข้าใจกับมันนานๆ เข้าแล้วก็ใช้สะดวกดีถึงแม้จะยังมีปัญหาเรื่องของบราวเซอร์อยู่ก็ตาม ใครอยากจะงัดๆ แงะๆ ก็ดำเนินตามสะดวกนะครับ รอบนี้ผมพยายามเขียน CSS ให้น้อยที่สุด เอาแค่หน้าเว็บแสดงได้พอ ไม่ต้องเพิ่มเติมอะไรเข้ามามาก และที่สำคัญผมยังทำไม่เสร็จเหมือนเดิม

งวดนี้ผมขอตัวลาไปสะหวีวี้วี่ก่อนนะครับ สัญญาว่าจะรีบกลับมาพร้อมกับบทความใหม่ให้เร็วที่สุด

มีความสุขกับการใช้ชีวิตครับ

พร อันทะ