ไทซีเอสเอส ใหม่เก่าๆ

ได้มีโอกาส ยกเครื่อง รื้อ ทำระบบ ค้นพบอดีต ของ ไทซีเอสเอส จากการค้นคลังข้อมูลเก่านั้น ดั่งนิยายน้ำเน่าถ้าผมจะบอกว่า เรื่องราวในตัวหนังสือที่ได้ย้อนกลับไปอ่าน มันทำให้หวนนึกถึงเมื่อครั้งยังคึกคะนองเสียนี่กระไร ไม่ได้นานเลย แค่ 4 ปี กว่าๆ จะห้าปี เท่านั้น

ก่อนหน้านี้

ผมทำใจ คิดทบทวนอยู่นานว่าจะเลือกอย่างไหนดี ระหว่าง “ดันทุรังเขียนโปรแกรมเอง” และ “เปลี่ยนไปใช้ WordPress หรือ Drupal” ซึ่งสุดท้ายผมก็ยอมแพ้สังขารตัวเอง หันมาพึ่งพิงความสะดวกสบาย ที่พอจะยอมรับได้ในยามที่สำเนียกตัวเองได้ว่า อายุมันเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ความคึกคะนองมันย่อมลดลง แปรผกผันกันตามแบบฉบับของธรรมชาติ

ผู้มีบารมีนอกไทซีเอสเอส ท่านหนึ่งใด้ให้ความคิดเห็นมาว่า “ถ้าหากผมเปลี่ยนระบบไปใช้โปรแกรมกึ่งสำเร็จรูปแล้ว จะทำให้เราสูญเสียความแนวหรือแบบฉบับของเราไป” แต่ ในทางกลับกัน ยุคนี้แล้ว ผมก็กลับมาคิดอีกว่า ถ้าผมยังขืนเอาหางอึ่งและขี้เลื่อยที่มีดันทุรังเขียนโปรแกรมเองต่อไปอีก “ผมอาจจะเสียสติ” ไปก่อนก็เป็นได้

เพราะฉะนั้น ผมขอลดความแนว ของเราออกไป ทำอะไรคล้ายๆ ชาวบ้านเขาบ้าง ก็น่าจะลดความเหนื่อย และที่สำคัญเอาเวลาส่วนนี้ไปจัดการเรื่องเนื้อหาที่ต้องทำให้ดีจะดีกว่า เพราะแผนที่วางเอาไว้มีเยอะแยะมากมาย ที่จะต้องทำให้สำเร็จ

และสิ่งที่สำคัญอีกอย่างที่ทำให้ผมตัดสินใจเปลี่ยนระบบ ผมคิดว่า เนื้อหาที่มีอยู่ในเว็บนี้ มันพอมีประโยชน์อยู่บ้าง ถ้าหากผมเกิดตายไป วันนี้ วันพรุ่งนี้ คนอื่นก็ยังสามารถมาดูแลแก้ไขมันต่อไปได้ เพราะผมใช้โปรแกรม แมส แมส อย่าง เวิร์ดเพรส ซึ่ง ใคร ใคร ก็ใช้เป็น

เพราะถ้ามันยังเป็นโค้ด แฮนด์เมด ของผมแล้วหละก็ นรกแตกแน่นอน ผมเขียนเอง ยังงงเองเลย

ฉะนั้น มันคงง่าย ถ้าหากจะมีคนมาดูแลต่อหรือพัฒนาต่อยอดไปในอนาคต ผมคิดว่า สักวันหนึ่งข้างหน้า ผมกับปลา ก็คงไม่ได้มาวุ่นวายกับเว็บส่วนนี้มากมายเหมือนเดิมแล้วกระมัง

โค้ด HTML5 ที่เห็นหลังม่านรัก อาจจะทุเรศทุรังไปหน่อย เพราะผมยังไม่ได้ทะลวงดากของปลั๊กอินต่างๆ ที่เอามาใช้ เพื่อแก้ไขให้มันสวยงาม สมัยนี้ ใคร ใคร เขาก็ใช้ ปลั๊กอิน แสนสะดวกกันทั้งนั้น อาจจะขัดใจพ่อยกแม่ยกบ้าง แต่ผมสัญญาว่าจะตามเก็บตามเช็ดให้สวยงาม ตามแบบฉบับ HTML สะอาด ซึ่งเป็นเรื่อง ที่ thaiCSS เน้นย้ำมาตลอดให้ได้

ทั้งผมเลิกใช้ชื่อ “พร อันทะ” ในบทความแล้ว และทุกบทความจากนี้ไป ไม่ว่าใคร ชื่อและนามสกุลของผู้เขียน จะเป็นของจริง

ยังยืนยันเหมือนเดิมว่า thaicss.com จะคงความเปรี้ยวด้วยการ “ทำเว็บแบบไม่มีโฆษณา” เหมือนเดิมดั่งเคยที่เป็น ตราบใดที่ผมยังพอหาเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายรายปีแบบนี้ไปเรื่อยๆ ก็ไม่ได้ทุกข์ร้อนจะเอาโฆษณามาแปะ ถ้าจะเอาแบบฉบับความเกรียนสมัยก่อน ผมกับปลา อาจจะบอกว่า “พวกกูเป็นคนมีฐานะ” ถึงแม้จะเป็นพวก “มีฐานะยากจน” ก็ตาม

แนวของผมก็คือ ในเมื่อเวลาที่ผมเข้าเว็บอื่นๆ เจอโฆษณา ผมยังรำคาญ ถ้าผมเอามาติดเอง หรือทำเสียเอง คนอื่นก็คงรำคาญเหมือนกับผมนี่แหละ ดีไม่ดี ผมอาจจะรำคาญเองก็เป็นได้

แต่เรื่องอย่างนี้มันก็ไม่แน่เสมอไป อนาคตไม่เข้าใครออกใคร (คล้ายๆ ปอบ) ณ เวลานี้ผมยังยืนยันคำเดิม คือไม่ใช้ สตั้น ไม่ใช้ สลึงค์ เพื่อหาสตังค์ (และจริงแท้แน่นอน thaicss.com ให้ตายเถอะ ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับ ThaiCSS.org (กูจะบ้าตาย))

จาก กลางปี 2006 จนจวบจะเดินไปถึงปี 2011 ในห้วงยาม ผมเปลี่ยนไปเยอะ เหลืออย่างหนึ่งที่ยังเหมือนเดิมคือ ยังดื่มเบียร์แทนข้าวทุกวัน

มีความสุขกับการใช้ชีวิตครับ