ทำไมมันไม่คุยวะ หยิ่งว่ะ ไอ้นี่ แล้วมันจะเอา อีเมลล์มันมาเปิดเผย ให้คนเขา add เข้ามาคุยด้วยทำไม?? คำถามเหล่านี้ อาจเกิดขึ้นกับบางคนที่เอาอีเมลล์ เอ็มเอสเอ็นของผม เข้าไปไว้ในลิสต์ แล้วเห็นผมออนไลน์ ตลอดเวลา
แต่ผมกลัวการพูดคุยกับคนแปลกหน้าในสังคมมากกว่า มันไม่ใช่กลัวมานาน แต่มันเริ่มก่อตัว หรืออีกฝั่งหนึ่งกลัวการพูดคุยกับคนหน้าแปลกอย่างผมหรืออย่างไร
“อย่ามองคนแค่เพียงภายนอก” คำนี้ ครูบาอาจารย์ พร่ำสอนมาแต่ไหนแต่ไร เราเองจำได้ขึ้นใจ แต่บางที คนอื่นเขาไม่เห็นจะจำแบบเราบ้าง
ผมเพียงคิดว่า ผมยังไม่ถึงเวลา ที่ต้องมานั่งบ่นอะไรจริงๆ จังๆ แบบรวดเร็วขนาดนี้ แต่ถ้ามันหนักขนาดนี้ เห็นทีต้องบ่นกันสักนิด อาจจะไม่ใช่เชิงบ่นอย่างเดียว ออกจะเบนไปในทาง พูดคุยเรื่อง สื่อสารมวลชน ที่มีอยู่ในบ้านเราตอนนี้มากกว่า โดยเฉพาะ ที่ผมได้เสพ บ่อยที่สุดคงจะเป็นภาพยนตร์
ช่วงสงกรานต์ หยุดยาว ผมไม่มีโอกาสได้ไปไหน เพราะทั้งขี้เกียจ และเม็ดเงินไม่อำนวย มีโอกาสแค่เพียงเดินๆ ไปมา ระหว่างที่ห้องพัก กับโรงหนัง
ไล่มาตั้งแต่
และ เมื่อวานไปดู Laberinto del fauno El หรือ ชื่อภาษาอังกฤษว่า Pan s Labyrinth
ผมรู้สึกเศร้าใจ เศร้าใจที่เหล่าผู้ปกครองทั้งหลาย หอบลูกหอบหลานเข้าไปดูหนังเรื่องนี้กัน ครึ่งโรง เสียงเจี๊ยวจ๊าวดังระงม
อายุไม่เกิน 10 ขวบกันทั้งนั้น จากการประมาณการ
ย้ำ และขอย้ำ มันไม่ใช่หนังสำหรับเด็กครับ
ผมไม่ทราบเหมือนกันว่า ผู้ปกครองเอาอะไรเป็นเครื่องชี้วัดว่าหนังเรื่องนี้เหมาะสมกับลูกหลานของตัว เอง วันหยุดสงกรานต์ พาลูกๆ ไปดูหนัง ผ่อนคลาย